
ماريا ثامبرانو
1991- 1904، اسپانیایی
ماریا ثامبرانو در بِلِث- مالاگای اندلس به دنیا آمد و در دانشگاه مادرید فلسفه خواند. او شاگرد و پیرو خوسه اورتِگا گاسِت و یک جمهوریخواه پروپاقرص بود که با فرانسیسکو فرانکو دیکتاتور نظامی اسپانیا (دورهی حکمرانی ۱۹۷۵ - ۱۹۳۹) سرسختانه مخالفت میکرد. او در دانشگاه مادرید و بین سالهای ۱۹۳۶ - ۱۹۳۱ در مؤسسهی سِروانتس در مادرید تدریس داشت.
با قدرت گرفتن فرانکو، ثامبرانو به تبعید رفت و تا سال ۱۹۸۴ به اسپانیا برنگشت. این دورهی طولانی تبعید به او فرصت فراوانی برای نوشتن داد. ثامبرانو بیش از سی کتاب با موضوعات مختلفی از سیاست و اخلاق گرفته تا استدلال شاعرانه (یعنی استدلال فراتر از چارچوبهای منطقی) و متافیزیک نوشت و در سال ۱۹۸۸ نخستین زنی بود که جایزهی معتبر میگوئل دِ سِروانتس را از آن خود کرد.
آثار کلیدی: فلسفه و شعر، ۱۹۴۰؛ هذیان و تقدیر یک اسپانیایی در دههی بیست سالگیاش، ۱۹۵۳؛ انتشار 1989؛ انسان و خدا، ۱۹۵۵
دیدگاه خود را بنویسید